"tegni duro" poesia in dialetto rivano

„ tegni duro“

„tegni duro“  i diseva i nosi veci,

quan che noi ne lamentevem

o qualcos ne feva mal,

Ghe credevem e tasevem,

e  parevem zo i magoni,

ne  ciucevem le sbrugnade,

„tegni duro“ i ne diseva,

no i laseva vie de mez,

senza  cocole o dolzeti,

ma tegnir i denti streti.

Se creseva a „pan e colpi“

Anca npoc intimoridi,

ma pur semper vispi e vivi.

E la voia de zugar

No la ne paseva mai,

e nventeven na bosia,

per scampar e correr via.

Fevem mile sconderole

Per poder zugar en paze,

se po i veci i ne ciapeva,

en silenzio...se sofriva.

„tegni duro“  sen’tendeva

el „fai da te“ come se usa ancoi

ciapar tut come che el vein

senza pianzer pu de tant.

e cosí aven capí da alora,

che la strada de la vita,

lé na longa rampegada

en poc dura se volem

ma che porta anca del ben.

Sen cresudi, ben o mal,

Senza tante terapie,

e mparem ancora ades,

che a rangiarse e far da soi

no se sbaglia quasi mai.

 °°°°°

Graziella Torboli

12 nov. 2017